Porcellio spatulatus
- Deze sierlijk gevormde soort is inheems op de eilanden Corsica, Cyprus, Sardinië, Sicilië en op het vasteland in noordelijk Tunesië.
Op Corsica leeft deze soort alleen in de kustgebieden. Of dat op de andere eilanden ook het geval is heb ik niet kunnen vinden.
- De maximum lengte bevindt zich rond de 20 mm. Heb overigens op een website ook een verwijzing naar ruim 25 mm gezien en ook 33 mm wordt genoemd. (zal het in de gaten houden wanneer ze wat groter zijn).
- De voorkeurstemperatuur ligt tussen de 23 en 26 graden Celsius.
- Deze typische Spaanse isopod houdt van droogte. Het isopodarium dus voorzien van een vocht gradiënt. Ongeveer een vierde van de bodem voorzien van vochtig sphagnum en de rest van de bodem droog houden.
Uiteraard horen op dat droge deel een laag bladeren te liggen en wat wit, rotend hout. Naast schuilplaatsen wordt dit ook graag gegeten. Ik beschouw beide zelf als absoluut noodzakelijk omdat dit voor de meeste op het land levende isopods een zeer belangrijke voedselbron is.
Hier is duidelijk te zien dat P. spatulatus redelijk variabel is qua kleur.
- Het spreekt waarschijnlijk wel voor zich dat ook deze “droge” soort voldoende ventilatie nodig heeft. Zo heel af en toe een beetje water sproeien kan geen kwaad, maar wees terughoudend. Ze houden er niet van wanneer het te vochtig wordt.
- Aangezien deze soort geen gravende soort is, moet je zorgen voor schuilplaatsen. Uiteraard kunnen ze zich overdag tussen de bladeren ophouden, maar ik vind persoonlijk de aanwezigheid van een concaaf gevormd stuk schors (bijv. kurkeik-schors) een must. Veel isopods houden zich daar graag onder schuil, ondersteboven hangend aan het schors. En dan het liefst zonder dat ze contact maken met het bodemsubstraat.
Naast het al eerder genoemde rottend hout en bladeren eten ze de gebruikelijk zaken die op de voedselpagina genoemd worden. Zo houden wel van wat extra dierlijk eiwitten, zoals visvlokken e.d.
Uiteraard kun je allerlei voedsel geven zodat je er vanzelf achter komt waar hun voorkeur ligt. Uiteraard mag ook een calciumbron, zoals bijvoorbeeld Sepia, niet ontbreken.
Begin augustus 2021 zag ik de eerste jongen door de bak kruipen. Geen idee hoeveel, maar om ze niet al te veel te verstoren heb ik ze met rust gelaten. Een stuk of 10 waren het sowieso. Afwachten maar.
Vervolg: de hierboven genoemde, eerste jonkies zijn inmiddels gegroeid en lijken het goed te doen.
Porcellio spatulatus is niet echt een soort om je hobby mee te beginnen. Ten eerste zijn ze tamelijk duur, stellen specifieke eisen aan hun omgeving en zijn weinig actief. Er zijn veel actievere, weinig eisen stellende soorten voor een redelijke prijs om als beginnerssoort aan te schaffen. Denk bijvoorbeeld aan P. laevis en/of P. scaber variëteiten.
Inmiddels ben ik met deze soort gestopt. Je kunt nou eenmaal niet alle soorten permanent houden.